Tá Josh Hartnett agus Bipasha Basu ag réalta i Na Lovers . Stiúrthóir Roland Joffé ( Na Réimsí Marú )san am atá caite, rinne sé roinnt scannán réasúnta suite i lochanna coimhthíocha. Tollán idiotach ar a dtugtar Na Lovers Tá an oiread sin nasc aige le haon rud gairmiúil go bhfuil sé deacair a chreidiúint gur scríobh an fear céanna é agus gur thug sé cúnamh dó. Tá sé chomh marbhánta agus chomh greannmhar d’aon ghnó (tá súil agam) go sáraíonn sé tuairisc go praiticiúil. Ba chóir don Uasal Joffé dul ar ais ar scoil scannáin a luaithe is féidir.
| NA LÁTHAIR Scríofa agus stiúrtha ag: Roland Joffé |
Fadó, bhí an finscéal Indiach seo, féach, faoi fháinne draíochta i gcruth nathair a léirigh fíor-ghrá. Leanann an miotas ársa go raibh sé i gceist ag na leannáin a d’aontaigh an dá leath den fháinne óir sin a bheith le chéile go deo. Fiú dá mbeadh siad scartha le farraige, nó céad bliain, d’athcheanglófaí iad lá éigin. Gearr go dtí an lá inniu, nuair a aimsítear leath an fháinne ag tumadh, Josh Hartnett monosyllabic mar sheandálaí mara darb ainm Jay, a bhuailtear go neamhfhiosach faoi uisce i dtimpiste tumadóireachta.
I riocht comatose ag fanacht leis an nGarda Cósta, aimsíonn sé é féin i 1778 Bombay mar shaighdiúir Albanach darb ainm James a thiteann do ghaiscíoch ban-chlaíomh darb ainm Tulaja (réalta Bollywood na hIndia Bipasha Basu). I ngeansaí fíochmhar neamhní, dílis don rí agus i gcoinne saint choilíneoirí an choróin san India atá ag iarraidh a gcófra féin a líonadh trí impireacht trádála a bhunú, faigheann sé é féin gafa i gcogadh baffling nach mínítear riamh.
Is mumbo-jumbo trom é seo, go háirithe do Josh Hartnett, ar éigean gur féidir leis blas eachtrach a láimhseáil, i bhfad níos lú muscaed. Ag spórtáil bríce mistéireach a bhfuil an chuma air go bhféadfadh sé teacht ó phláinéid atá ag fanacht le fáil amach, is iarrthóir láithreach é don chéad dámhachtain Hasty Pudding don Aisteoir is measa na Bliana.
Meascán meirgeach, díorthach de thaisteal ama, eipiciúil éadaí scuabtha agus rómánsaíocht scéal fairy suaibhreosach, iad go léir rollaithe isteach i dTúr Babble dosháraithe ar a bhfuil dhá neamhinniúlacht gan cheimic ar bith, Na Lovers cosúil le magadh. Tá radhairc an chatha éigeantach agus mearbhall, agus faigheann an captaen bás uafásach ag iarraidh banríon Bollywood, a seirbhíseach Bollywood, agus leanbh Bollywood a shábháil, cé nach léir riamh cad é atá á shábháil aige.
Nuair a fhilleann an stiúrthóir an tUasal Joffé ar ais go dtí ospidéal an lae inniu ina bhfuil an t-eolaí tumadóireachta scúba ar líneáil cothrom, taispeánann an rinceoir bolg ag caitheamh scian ón India leis an leath eile den fháinne draíochta in am dó teacht ar ais chuig beatha, lúide go trócaireach a bhéim ghreannmhar agus a ponytail riail choilíneach.
Ní dhéanann aon cheann de seo bréag de chiall, an miotas san áireamh, ós rud é nach iad na bitheolaithe mara agus a bhean a chríochnaíonn leis na fáinní na daoine céanna a chaith iad i 1778. An bhfuil Jay uile-Mheiriceánach lena shorts khaki agus gym abs. an duine céanna le Séamas? Nó an bhfuil siad díreach cosúil le haircuts éagsúla?
Níl aon tagairt loighciúil d’am nó d’áit, do chomhthéacs stairiúil, do rud ar bith chun eolaíocht an lae inniu a nascadh le foréigean an 18ú haois. Tá an aisteoireacht abominable. Tá fuinneamh corp ag an treo. Agus cé go bhfuilimid ar ábhar scannáin nár cheart a bheith déanta riamh, an ndéarfadh duine liom cén fáth ar scannánaíodh scannán san India san Astráil?
