Radio Rudy Vs. Fear Ferret
Tharla an malartú seo a leanas ar thaispeántas raidió seachtainiúil an Mhéara Rudolph Giuliani ar WABC-AM an 23 Iúil. Ba é an glaoiteoir David Guthartz, gníomhaí cearta ferrets a bhí trína chéile le treoir ón 29 Meitheamh ag Bord Sláinte na cathrach a fhágann go raibh sé mídhleathach ferrets a choinneáil agus raon ainmhithe eile mar pheataí.
An Méara Giuliani: Rachaimid chuig David in Oceanside.
David Guthartz: Dia duit, a Uasail Giuliani, labhraímid arís.
Giuliani: Hi, David.
Guthartz: Lig dom mé féin a chur in aithne arís, David Guthartz, uachtarán feidhmiúcháin Abhcóideacht um Chearta New York Ferrets. An tseachtain seo caite nuair a labhair muid, dúirt tú ráiteas an-dímheasúil liom, gur chóir dom beatha a fháil. Bhí sé sin an-neamhghairmiúil uait. Táimid ag iarraidh rud éigin a dhéanamh dáiríre -
Giuliani: Mise, I–
Guthartz: Gan tú a bheith ag caint orm, táimid ag iarraidh rud éigin a dhéanamh dáiríre-
Giuliani: David, tá tú ar mo sheó. Tá sé de cheart agam labhairt ort.
Guthartz: Ach seo an rud: Táimid ag iarraidh go dtabharfaí aire do shaincheist thábhachtach faoin áit a bhfuil an chathair ag sárú dlí an stáit agus d’fhiafraigh mé díot an tseachtain seo caite an bhfuil cúram ort faoin dlí.
Giuliani: Sea, is cuma liom faoin dlí. Sílim go ndearna tú an dlí a mhíthuiscint go hiomlán agus go hiomlán, mar gheall go bhfuil rud éigin deranged fút.
Guthartz: Níl, níl, a dhuine uasail.
Giuliani: Ba cheart duit an t-imní iomarcach atá ort maidir le ferrets a scrúdú le teiripeoir. Ní liomsa.
Guthartz: Ná téigh ag maslú orm arís!
Giuliani: Níl mé ag maslú ort. Táim macánta leat. B’fhéidir nach raibh aon duine i do shaol riamh macánta leat.
Guthartz: Tarlaíonn sé go bhfuil mé níos sane ná tusa.
Giuliani: Tá an comhrá seo thart, a David. Go raibh maith agat. [An tUasal. Gearrann Giuliani é.] Tá rud éigin an-bhrónach fút i ndáiríre. Teastaíonn cabhair uait. Teastaíonn duine éigin uait chun cabhrú leat. Tá a fhios agam go mbraitheann tú go bhfuil masla air sin, ach bím ionraic leat. Is breoiteacht an imní iomarcach seo gan mórán weasels.
Tá brón orm. Sin é mo thuairim. Ní gá duit glacadh leis. Is dócha gur fíorbheagán daoine a bheadh chomh macánta leat faoi sin. Ach ba cheart duit dul i gcomhairle le síceolaí nó le síciatraí, agus iarraidh air cabhrú leat leis an imní iomarcach seo, faoin gcaoi a bhfuil tú ag caitheamh do shaol ar mhíolta.
Tá daoine sa chathair seo agus ar an saol seo a dteastaíonn go leor cabhrach uathu. Tá rud éigin cearr leat. Is comhartha de rud éigin mícheart i do phearsantacht an éigeantas atá agat ina thaobh, an iomarca imní atá ort. Níl i gceist agam a bheith maslach. Táim ag iarraidh a bheith ionraic leat agus táim ag iarraidh comhairle a thabhairt duit ar mhaithe leat féin. Tá aithne agam ort, tá a fhios agam conas a oibríonn tú, tá a fhios agam cé mhéad uair a ghlaoigh tú anseo an tseachtain seo. Trí nó 4 a chlog ar maidin, a David, ghlaoigh tú anseo.
Tá breoiteacht ort. Tá a fhios agam go bhfuil sé deacair duit glacadh leis sin, toisc go bhfuil tú ag crochadh ar an mbreoiteacht seo, agus is é do sciath é, is cuma cén. Tá a fhios agat, caithfidh tú dul chuig duine a thuigeann é seo i bhfad níos fearr ná mar a dhéanaim. Agus tá a fhios agam go bhfuil fearg ort i ndáiríre, tá tú ag ionsaí orm, ach i ndáiríre tá fearg ort féin agus tá eagla ort roimh an méid atá á ardú agam leat. Agus mura ndéileálann tú leis, níl a fhios agam cad atá le déanamh agat. Ach ghlaoigh tú anseo an iomarca ar feadh na seachtaine, agus ghlaoigh tú anseo ar 3 a chlog ar maidin. Agus 4 a chlog ar maidin. Thar weasels. Thar ferret.
Mar sin tá a fhios agam go bhfuil sé seo deacair agus amárach scríobhfaidh ceann de na nuachtáin cé chomh mean mé agus chomh cruálach is atá mé agus na rudaí eile seo go léir, ach creidim, toisc gur mhúin m’athair agus mo mháthair é seo dom, gur chóir duit a bheith macánta le daoine. Agus táim ag tabhairt leasa duit 55 bliain de thaithí tar éis ionadaíocht a dhéanamh ar na céadta agus i roinnt cásanna na mílte duine ar gach taobh sa seomra cúirte, tar éis cosaintí agus cásanna gealtachta a láimhseáil.
Teastaíonn cabhair uait! Agus é a fháil le do thoil! Agus níl sé de cheart agat glaoch anseo ag a trí a chlog ar maidin, na daoine ar mo fhoireann a chiapadh, mar gheall ar do éigeantas. Mar sin, a David, féach cad is féidir leat a dhéanamh chun cabhair a fháil. Ach ní féidir linn cabhrú leat. Níl an saineolas gairmiúil againn chun cabhrú leat. Anois táimid chun bogadh ar aghaidh go Richard sa Bronx.
–Greg Sargent
Ficsean Nua, Go hachomair
Ag ithe an Ospidéil Candy, le Lorrie Traggert. Knopf, 234 leathanach, $ 24.95. Sa scéal What It Might Have Been Like, samhlaíonn ollamh ollscoile an chuma a bheadh ar a saol mura roghnódh sí a bheith ina ollamh ollscoile. In Were I to Stop Right Now, tá iontas ar scríbhneoir ficsin cad a tharlódh dá stopfadh sí ag scríobh an scéil atá á scríobh aici anois. Sa scéal teidil cáiliúil atá ann cheana (agus go cóir) sa bhailiúchán seo, tá faitíos ar mhac léinn coláiste a chaithfidh dul faoi oibríocht trasphlandaithe láimhe, i gcoinne gach loighic, go bhfuil a cuid faisnéise sa lámh a chaill sí. Tá Ms Traggert ar a ndícheall tríd an mbailiúchán seo de scéalta mín, fite fuaite, ag taispeáint nach mbíonn íoróin agus croí spraíúil contrártha lena chéile i gcónaí.
Some Guys, le Joseph Meade. Leabhair Rob Weisbach, 201 leathanach, $ 22.95. Sa Longbhriste Car corraitheach, ceannaíonn feidhmeannach fógraíochta trucail pickup ar mhaide agus tréigeann sé a bhean chéile agus a leanaí, gan ach bás a fháil i raic carr. Sa Sniper’s Kiss gruama, geallann beirt leannán déagóirí i mbaile bruachbhailte fanacht le chéile go deo, gan ach snípéir a bheith i bhfolach i gcrann. Sa trioblóid This, Deo, tógann ollamh raidhfil chun ranga leis agus tógann sé ceathrar dá mhic léinn, ansin tugann sé léacht amhail is nár tharla rud ar bith i bhfad. (Thug mé faoi deara go mb’fhéidir go raibh mo mhic léinn níos aireach ná mar is gnách) Ag baint úsáide as a ghnáth-stíl árasán, tá an tUasal Meade, ollamh le scríbhneoireacht chruthaitheach in Ollscoil Virginia, tar éis a bhailiúchán is dorcha, is fuaire fós a chasadh.
An Talamh Uafásach seo, le Frank Miller. Doubleday, 413 leathanach, $ 25.95. San úrscéal leathan, suntasach seo de Leithinis Gaspé Cheanada - tír uafásach an teidil - cailleann dílleachta a post i monarcha canning, casann seanbhean chun dúnmharaithe agus fágann cailín óg le bheith ina ceint amhránaíochta idirnáisiúnta. Pléann na caibidlí is laige sa leabhar le hardú an amhránaí go barr, in ainneoin na gcodanna a breathnaíodh go géar ag tabhairt mionsonraí ar éilliú i measc feidhmeannaigh thionscal an cheoil (fir flim-flam le teileafóin cheallacha, scríobhann an tUasal Miller) agus ríomhchláraitheoirí raidió (bastards idiotic le stains ar a léinte) . Is é an fíor-ábhar, áfach, tírdhreach Gaspé féin - pota láibe dubh agus uisce glas, chomh fuar le cuisneoir ar bith, a scríobhann an tUasal Miller.
tithe aisling, le B.F. Doyle. Random House, 225 leathanach, $ 24. I mbaile bruachbhailte gan ainm gar do chathair gan ainm, is cosúil go bhfuil na saoránaigh ina mbaill sheasmhacha de phobal dlúth-chniotáilte - ach nuair a fhágann siad an sféar poiblí dá dtithe aisling, tosaíonn an sceimhle. Úrscéal grinn, corraitheach seo - Ms. Tugann tríú Doyle dúshlán do na bunchlocha ar a bhfuil ár sochaí tógtha. Tugann an t-údar bean dúinn a leagann bioráin i srón a fir chéile; fear céile a phionósaíonn a dheartháir-i-dlí; buachaill a mharaíonn naíonán in oiriúint spraoi; agus, b’fhéidir, is mó a chuireann isteach air, saoránach díreach, fireann, a ritheann timpeall a thí ina shorts dornálaí, agus a chuid gruaige cófra ag taispeáint, ag screadaíl profanities go dtí breacadh an lae.
Tuckerstown Blues, le Carol Hansen. Putnam, 198 leathanach, $ 22.95. Ag tús an úrscéil bhlasta seo, tá an fear uafásach, leisciúil Eileen Jameson éirithe as a bheith mar chara - is é sin, an cineál mná a sheinneann an dara fidil do mhná eile. I measc a lucht aitheantais sa phobal cíosa haute cois farraige i Tuckerstown, Beirmiúda, tá na mná seo a leanas: Maggie Tagnaube, banphrionsa mála láimhe a mheallann trioblóid agus fir ar chomhchéim; Lotte Hendersen, sorceress Lochlannacha ar breá léi grá a dhéanamh; Frances McRae, traenálaí madraí le liopaí pógacha agus spás cuimilte idir a cuid fiacla tosaigh. Is cróinéir saineolaí í an tUasal Hansen, a scríobh Swimming to Shore (1994) agus Good Night, Ladies (1992), ar an gcaoi a ndéanann mná cath caol lena chéile. Nuair a fhaigheann banlaoch Summertime Blues í féin gan rogha a dhéanamh ar chor ar bith de réir mar a théann a samhradh Beirmiúda as feidhm, nodaíonn an léitheoir le comhaontú socair.
–Jim Windolf
