Bill Irwin i dTáirgeadh Fíorúil Irish Rep de Ar Beckett: Ar Scáileán .Ionadaí na hÉireann Fiche bliain ó shin, rinne mé athbhreithniú ar Bill Irwin in Samuel Beckett’s Téacsanna do Ní dhéanfaidh aon ní ag Classic Stage Company agus é curtha i gcrích go géar: Ní féidir le Clowns Beckett a dhéanamh. Bhí mé óg agus shíl mé go bhféadfainn dearbhuithe móra a dhéanamh faoi údar Ag fanacht le Godot . Sea, bhí tionchar sainiúil ag fir ghrinn scannáin chiúin ar stíl Beckett, agus tá go leor gnó grinn agus greann grotach sna drámaí (nó téacsanna atá curtha in oiriúint don stáitse). Ach ar cheart do chleasaithe oilte (nó damhsóirí, i gcás Mikhail Baryshnikov, mar shampla) gníomhú dó?
Ba é an rud a chuir iontas orm ansin faoi Irwin’s Beckett ná a lúthchleasaíocht agus a bheachtas gasta briathartha. Tá an corpas daonna in obair Beckett ag dul i laghad i gcónaí: bíonn sé ag stánadh, ag gortú, nó ag diúltú bogadh. Nó eile is puipéid feola muid, iad fite fuaite timpeall ag fórsaí nach bhfacthas riamh, impleachtaí tobann. Ar an gcaoi chéanna, is féidir a theanga a dhoirteadh i easghluaiseachtaí de nonsense erudite, nó lúb a dhéanamh arís agus arís eile - smaointe a bhfuil smaointe acu faoi smaointe.
D’fhéadfá glacadh leis gur feoil dhearg é seo don chlóirtheach. Ach ní fhéadfainn teacht ar stóinseacht Irwin, a bheocht chinéiteach, a ullmhacht chun a thaispeáint dúinn conas is féidir leis a spine a tholladh nó céim isteach i lochán láibeach le cruinneas córagrafach. Rinneadh gach brat airm, gach casadh sa bhéal nó infhilleadh gutha a chalabrú agus a imscaradh le cruinneas róbatach. Maidir liom féin, ba é Irwin an clown mar jock. Theastaigh uaim go mbeadh comhlachtaí agus guthanna Beckett gan cheird, go bhfolmhaíodh an bhuanna - ach amháin an toil chun triall agus babble. Tar éis an tsaoil, is í an amharclann an ealaín is mistéireach toisc nach féidir le duine rud ar bith a dhéanamh ar an stáitse agus a bheith drámatúil.
Níl sa chúlghairm seo ach whimper: Logh dom, Bill Irwin. Coinním mo chuid amhras faoi cibé an ateangairí idéalach de chuid Beckett iad fir ghrinn. Ach tharlaíonn sé go bhfuil amhras ort freisin. An bhfuil críoch nádúrtha clown á scríobh ag Samuel Beckett? a fhiafraíonn an taibheoir go luath ina thaitneamhach Ar Beckett / Ar Scáileán . Is ceist í sin a leanfaimid agus a scrúdóimid. Scartáiltear mo chinnteacht faoi cheann muc mar gheall ar do humility milis. Mar a bhí arís agus arís eile le linn na hócáide ar líne te, tarraingteach, compordach seo, ag sruthú saor in aisce tríd an 22 Samhain.
Dhá bhliain ó shin, rinne Irwin a mheabhrán-ish revue Ar Beckett ag an Irish Repertory Theatre (a theip orm) agus anois tá sé féin agus an comh-stiúrthóir M. Florian Staab tar éis filleadh ar stáitse Irish Rep chun an seó a thaifeadadh do lucht féachana coraintín. Timpeallaithe ag cúpla píosa socraithe agus zany couture (ní péire péire baggy ach dhá phéire), tarraingíonn Irwin ar scór bliain de ghreann feidhmíochta agus seanchas le fiafraí go dícheallach, Cén chaoi a gceaptar go ndéanfaimid na drámaí deacra seo, gur lú i bhfad taitneamh a bhaint astu?
Níl aon fhreagraí éasca ag Irwin, ag admháil nach scoláire é, nach bhfuil Fraincis aige, agus go dtagann sé ar gach rud ó thaobh an taibheora de. Tá an lineup 75 nóiméad gairid ach sásaíonn sé go foirfe. Déanann Irwin aithris ar chúpla rannán gruama ó Téacsanna do Ní dhéanfaidh aon ní ; léann sé an t-eerie as a dtagann an seó An Gan Ainm ; casann sé rann rímeála singsong as Watt isteach i giota bravura vaudeville; agus siúlann sé tríd muid Ag fanacht le Godot, lena n-áirítear spew-óráid logorrheic Lucky. Ar an mbealach, léiríonn Irwin steiréitíopa na Gaeilge stáitse agus míníonn sé labhairt lena bhéim Mheiriceá, gan iarracht a dhéanamh prós gruama Beckett a bhreacadh síos.
Idir léirithe virtuosic ach understated, ár óstach fheictear TED Talks faisnéis bhunúsach faoi Beckett. B’fhéidir gur mhaith leo siúd a bhfuil eolas maith acu ar dheilbhín an nua-aoiseachais na hailt seo a chur ar aghaidh go tapa: an chaoi ar scríobhadh a mhórthéacsanna i bhFraincis agus ansin iad a aistriú go Béarla; fuaimniúcháin athraitheacha Godot; agus an chaoi ar throid Beckett sa Fhriotaíocht le linn an Dara Cogadh Domhanda, ag dathú a dhearcadh ar mhaitheas dúchasach an chine dhaonna, is dócha.
Sa deireadh, thosaigh mé ag smaoineamh go bhfuil Irwin - an t-am a chaith sé súil mhaith ar a bhuachaill agus a gormacha leanbh a mhaolú - tagtha chun a bheith cosúil leis an údar dathúil dathúil. Na leicne memento mori sin, an radharc míle clós sin; nach dtugann siad le tuiscint go mbeadh aithne níos dlúithe agat ar laige, ar chríoch agus ar thodhchaíocht? D’fhéadfá a rá go bhfuil trampaí Beckett ar fad againn anois, ag fanacht i limbos heirméiteacha gan mórán ciall ama nó réasúin. Ar fhás Irwin ina Beckett, nó an bhfuil mé?
