Ó, a bhuachaill! Nuair a théann rudaí i gceart! Is é Mel Brooks ’The Producers in the St. James Theatre ar Broadway, go simplí, an t-am is fearr a d’fhéadfá a bheith ag iarraidh riamh san amharclann. D’fhéadfadh go gcuirfeadh na gáirí, as rud tógálach, glórmhar amháin, tú ag rolladh go liteartha sna pasáistí. Saothraíonn an seó sinn i ndáiríre ó ghaiseadh na cruinne polaitiúla. Is beag an t-iontas go bhfuil an chuma ar an bhfoireann iomlán go bhfuil liathróid aici. Táimid go léir. Ó thús manic go bailchríoch blitzkrieg, éiríonn leis an léiriúchán spreagtha Susan Stroman go lúcháireach ag gach leibhéal intomhaiste, ag spalpadh greann ceoil traidisiúnta go dtí airde nua delirious.
Ach bím gann. Dóibh siúd againn a chonaic an scannán bunaidh de chuid an Uasail Brooks ’i 1968 The Producers milliún uair agus ar féidir leo aithris a dhéanamh ar gach líne chomhartha mar fhilíocht is íon, is éacht iontach é. Ritheadh an tóirse ó Bialystock agus Bloom íocónach Zero Mostel agus Gene Wilder go comhpháirtíocht foirfe Nathan Lane agus Matthew Broderick. D’fhéadfaí ról an shyster deranged Max Bialystock, an chéad táirgeoir riamh a rinne stoc samhraidh sa gheimhreadh, a dhéanamh do ghreann grinn Nathan Lane, agus níorbh fhearr riamh an tUasal Lane. Imríonn Leopold Bloom, an cuntasóir néareolaíoch, néata leis an sólás bán atá cradled faoina smig, le sceimhle a fheictear faoi chois ag Matthew Broderick, agus is bua é an tUasal Broderick, círéib chiúin do hysteria dhochoiscthe ag baint leis an Uasal Lane.
Beidh áthas ar scoláirí sa réimse a thabhairt faoi deara go bhfuil an chuid is fearr de na bunlínte ón scannán i bhfeidhm go greannmhar. Faighimid an cosantóir thar a bheith ciontach! Sin é, a leanbh, nuair a fuair tú é, cuir ar neamhní é! Cuir flaunt air !! Ba mhaith liom… Ba mhaith liom… Ba mhaith liom… Ba mhaith liom gach rud a chonaic mé riamh sna scannáin! Nó lyric preab an stormtrouper ón stopallán seó Springtime for Hitler, Ná bí dúr / Bí cliste / Tar agus bí linn don pháirtí Naitsíoch! Teagmhasach, tá an líne sin ceangailte le liopaí sa seó le guth dochreidte Mel Brooks, ar a laghad. Is ómós néata dó féin é, rud nach bhfuil ceart.
Tá a mhéarloirg ar fud na háite - an grá atá aige do showbiz agus Busby Berkeley agus ceoldrámaí iontacha Broadway, ina fhuinneamh ard neamhleithleach agus a scéalta grinn vaudevillian gleefully bad. (Baineann veidhleadóir dall leis an gcéad ghreann den tráthnóna.) Creidtear go bhfuil an tUasal Brooks 75 bliain d’aois ag dul ar aghaidh 15.
Fíor, ní hé subtlety a forte.
Bhí na amas is mó agam i gcónaí,
Na seomraí folctha is mó ag an Ritz,
Bhí na tits is mó ag mo showgirls!
Ní raibh mé riamh sna claiseanna ar bhealach ar bith!
Sin é ár Mel! Ach tá a scór don seó chomh ceart agus tarraingteach agus, thar aon rud eile, an spraoi sin, táimid sásta go maith. Tá hómós ceoil ann do Gypsy, Oliver, Florenz Ziegfeld, Cole Porter, Jule Styne, Richard Rodgers agus Gershwin. (An té a dúirt nach bhfuil blas maith ar an Uasal Brooks?) Ní comhtharlú ar bith é go bhfuil The Producers socraithe i 1959 - deireadh ré órga na greann ceoil, ó na Guys and Dolls uachtaracha i 1950, go The Pajama Game i 1954 , go dtí Bells Are Ringing 1956 atá athbheochan faoi láthair ar Broadway.
Méadaítear an pléisiúr atá againn sa seó níos mó trí thagairtí áirithe sublime do thaispeántais eile. Tá ceann ann, mar shampla, go 42nd Street, nuair a ghlacfaidh an campy Roger DeBris ról Hitler ag an nóiméad deireanach agus spreagann a chúntóir dlí coiteann, Carmen Ghia, leis na focail neamhbhásmhaireachta: Tá tú ag dul amach ansin amaideach banríon hysterical agus tú ag teacht ar ais réalta Broadway mór-le-díreach mór! Is é Roger Bart hissy Carmen agus is é Gary Beach an stiúrthóir tras-chóirithe is measa ar domhan, Roger DeBris, agus tá an bheirt acu iontach.
Sa radharc chun deireadh a chur le gach radharc, Springtime do Hitler, téann an tUasal Beach isteach ag barr staighre soilsithe gaily ag seinm an Führer, atá ar tí Heil a chanadh liom féin. Ach glacann sé údar gruama ar dtús a bhfuil cuma candelabra gan staonadh air. Tá sé seo toisc gur imir an tUasal Beach an candelabra in Beauty and the Beast. Ach ní gá duit a bheith ar an eolas faoi sin chun meas a bheith agat ar an nóiméad dÚsachtach níos mó ná mar atá sé riachtanach tagairt mhaith an Uasail Beach do Judy Garland a fháil nuair a bhíonn Hitler ag curláil go cúthaileach ar imeall an stáitse ag cur na bhfocal neamhspléach chugainn: is breá liom tú.
Ansin arís, ní fhéadfadh obair na foirne dearaidh den chéad scoth Robin Wagner, William Ivey Long agus Peter Kaczorowski a bheith níos deise (nó níos géire). Tá gealtacht spreagtha Little Old Lady Land ina bhéim ar an seicheamh breá Loveland in Follies. Ach is rud é infheisteoirí díograiseacha Max Bialystock, na seanchaithe beaga nymphomaniac ag damhsa ar a gcuid siúlóirí - rud stairiúil ar dtús ina bhealach, ag críochnú lena dtitim sioncronaithe mar na Saighdiúirí Seacláide Rockettes ’. Is é an nod don seicheamh scátháin cáiliúil in A Chorus Line le linn seicheamh Springtime for Hitler an ceann is milse don Uasal Wagner tar éis A Chorus Line a dhearadh sa chéad áit. Ach an buille stáitse agus rásaíochta iontach de choreagrafaíocht Ms Stroman - Come on, Gearmánaigh - téigh isteach i do dhamhsa! - ag tabhairt an lucht féachana go pointe pléascadh ar aon nós.
De réir mar a théann an liric bhreá Mel Brooks, Is é an rud atá ar eolas agat / Ev’rything is showbiz. Is é The Producers litir ghrá an Uasail Brooks chuig sean Broadway (agus litir ghreannmhar le peann nimhe chuig an bhfear ar a dtugann sé Adolf Elizabeth Hitler). Tá plota an seó, ar ndóigh, ar cheann de na mór-aireagáin grinn. Tugann Leo an cuntasóir nerdy faoi deara go casáideach agus é ag dul thar leabhair Max, D’fhéadfá milliún dollar a ardú, cliseadh céad míle dollar a chur ort, agus an chuid eile a choinneáil duit féin. I bhfocail áille eile, d’fhéadfá níos mó airgid a dhéanamh le flop ná buille.
Mar sin, tharla go dtáirgeann an chomhpháirtíocht nuabhunaithe Bialystock & Bloom tubaiste cinnte tine dar teideal Springtime do Hitler, A Gay Romp le Adolf agus Eva ag Berchtesgade, scríofa ag cnóiteoir, drámadóir agus colmóir nua-Naitsíoch i Clogad Arm na Gearmáine darb ainm Franz Liebkind. Is í an mháthair lode í. Beidh siad saibhir! Ach amháin má bhuaileann ollphéist an buama a bhfuil súil leis. Dá réir sin teideal amhrán Max, Where Did We Go Right?
Is féidir leis an Franz, a bhuail an stáitse, a d’imir Brad Oscar (alumnus Toirmiscthe Broadway) criosadóir Broadway a sheachadadh leis an gcuid is fearr acu, cosúil le Al Jolson a thrasnaigh le Jimmy (Schnozzola) Durante. Fiú amháin a chuid bréagáin, na colúir nua-Naitsíocha ar dhíon a árasáin ar Shráid Jane, ag damhsa agus ag coo in éineacht lena hoedown Bavarian, Der Guten Tag Hop-Clop.
Is speisialtacht eile de chuid Mel Brooks í Silliness, agus tá áthas orainn. Tabhair faoi deara na póstaeir in oifig Max ag ceiliúradh teidil a thaispeántais Broadway: The Breaking Wind, When Cousins Marry agus The Kidney Stone. Leagan ceoil de Hamlet dar teideal Funny Boy an fiasco deireanach a bhí aige.
Is é an rún atá leis an léiriú ceannródaíoch, aerach seo ná a chuid aisteoirí carachtar iontacha - lena n-áirítear, ar fhaitíos go ndéanfaimis dearmad, sár-léiriú ó Cady Huffman mar an té a fuair an t-údar Sualannach hotsy-totsy, rúnaí-slais-fáilteoir Ulla Inga Hansen Bensen Yonsen Tallen-Hallen Svaden -Svanson. Do mhaitheas a chaithfidh tú a bhrú, canann sé an Ulla álainn. Bata do bhrollach amach / Croith do tush….
Ach is é an masterstroke an t-oiriúnú iontach den bhunscannán leis an Uasal Brooks agus Thomas Meehan. Chabhraigh an tUasal Meehan (a scríobh leabhar Annie agus a chomhoibrigh ar na scáileáin scáileáin de Mel Brooks ’Spaceballs agus To Be or Not To Be) barr a chur ar an méid a cheap mé a bhí scríofa i gcloch. Is círéib iomlán anois an script. Níl i gceist le hoscailt an seó ach socrú grinn agus muid ag socrú síos. (Cé a rinne an scáil seo? agus mná rialta damhsa ag iompar Playbill s ó The Sound of Music. Stunner eile is ea seicheamh burlesque fantaisíochta Leo, I Wanna Be a Producer, agus a chuntasóir inmheánach ag mealladh go meisce ag iompú ina cumha ar Old Man River. (Ó, déanaim dochar do gach ‘mornin’….) Bhí radharc na trialach ag scoilteadh taobh i gcónaí. (Ba mhaith liom ‘A Wandering Minstrel, I.’ a chanadh. Más gá duit….) Tá laoidh an seó chuig amharclann Broadway, Keep It Gay, gan chabhair dúinn uile arís.
Coinnigh éadrom é, coinnigh geal é / Coinnigh aerach é! Is féidir linn go léir aontú leis sin, go háirithe nuair a bhíonn Mel Brooks i gceannas - nó as smacht. Táim imithe as an spás agus as superlatives. Déanann na Léiritheoirí kvell dúinn toisc go dtugann sé leis an saol lúcháireach sin an traidisiún mór caillte sin, an seó uile-Mheiriceánach. Coiméide anocht! Coiméide ceoil go deo! B’fhéidir gan é a bheith ar eolas aige, nó gan rún a bheith aige, an tUasal Brooks et al. tar éis muid a thabhairt ar ais go draíochtúil sa todhchaí.
